Η σκηνοθετική πινελιά του απογειώνει αναμφίβολα ό,τι κι αν οπτικοποιεί, αφήνοντας το στίγμα του σε κάθε τραγούδι που γίνεται hit… Καταφέρνει να είναι γνωστός, μόνο σε όσους είναι απαραίτητος… Οι υπόλοιποι; Απλά απολαμβάνουν τη δουλειά του σε τηλεοράσεις και διαδίκτυο, χωρίς να γνωρίζουν την ταυτότητά του. Χωρίς να γνωρίζουν, ότι είναι αυτός που δίνει εικόνα στη μελωδίες. Και είναι κάτι που απολαμβάνει. Το ιδιαίτερα διακριτικό profile του στάθηκε αφορμή να τον συναντήσω, για να εξακριβώσω ποια είναι τα όρια της πιο ήρεμης και παράλληλα της πιο εμπνευσμένης σκηνοθετικής δύναμης στο μουσικό προσκήνιο. Λίγο πριν χαρακτηριστεί - και μάλιστα με αριθμούς - ως ο σκηνοθέτης του πιο επιτυχημένου clip, ο Sherif Francis παραχωρεί την 1η του συνέντευξη, αποκλειστικά στο D.D.
Επιμέλεια: Panagiotis Gkoùvas.
“Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΚΑΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΕ…”
Παιδικά χρόνια;
Μεγάλωσα στην Αθήνα, όπου μένω πολλά χρόνια τώρα. Άλλωστε, εδώ είναι όλη η ζωή μου.
Πότε σκέφτηκες, να ασχοληθείς για πρώτη φορά με την εικόνα, τον ήχο και το video;
Αρχικά, ασχολήθηκα με τις μουσικές παραγωγές. Το 2005 μάλιστα, ήμουν σε μία εταιρία παραγωγής, κάνοντας τα ηχοληπτικά και τη μουσική για διαφημίσεις. Έπειτα είχα μία πρόταση από άλλη εταιρία, που πραγματοποιούσε video clips και διαφημιστικά: Ήθελαν να αναλάβω το studio, για την ηχοληψία στα σπικάζ και στη μουσική των διαφημίσεων. Ο ηχοληπτικός τομέας δεν πήγε τόσο καλά, γι’ αυτό και μεταφέρθηκα στο μοντάζ. Εκεί εξοικειώθηκα με τα video clips! Μετά τη λήξη της συνεργασίας μου με την εταιρία, είχα ήδη αρχίσει να κάνω clips σε γνωστούς και φίλους, καλλιτέχνες. Το έκανα, για να αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω.
Τα δικά σου, μουσικά βιώματα; Τα ακούσματά σου;
Πρέπει να σου πω, ότι μετά το λύκειο, άρχισα να ασχολούμαι με μουσικές παραγωγές αφού τα πρώτα μου βήματα, ήταν ως μουσικός επιμελητής. Λόγω αυτού, ήμουν περισσότερο ακουστικός τύπος, τουλάχιστον εκείνα τα χρόνια. Σίγουρα, εάν έλεγα ότι αυτοαποκαλούμαι μουσικός, θα ήταν προσβολή προς τους μουσικούς! (Γέλια) Όμως δημιουργώ μουσική, γνωρίζοντας τα στοιχειώδη επί της αρμονίας.
Πάντα ήμουν fan της “μαύρης” μουσικής. Παλιότερα, συνήθιζα να ακούω hip-hop και R&B, αλλά αργότερα ανοίχτηκαν μπροστά μου, άλλοι μουσικοί δρόμοι. Πλέον, στρέφω το ενδιαφέρον μου στην καλή, ξένη μουσική κάθε είδους. Όσο για την εγχώρια σκηνή, χαίρομαι να βλέπω Έλληνες παραγωγούς που επιμελούνται σοβαρές παραγωγές, προδιαγραφών εξωτερικού, όπως οι: Claydee Lupa, Dimension-X, Playmen, Mark Angelo, κ.α.
Μίλησέ μου για αυτή τη μεταβατική περίοδο. Για το διάστημα, που αποφάσισες να ασχοληθείς επίσημα, με τον κλάδο των video clips.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Κάποιες φορές, πρέπει να παρουσιάσεις ένα άρτιο αποτέλεσμα στα video clips, ενώ σου φέρνουν μέτρια πλάνα. Και το καταφέρνεις, μόνο όταν γνωρίζεις την τεχνική του μοντάζ. Παλιότερα, ήμουν αναγκασμένος να διαλέξω μόνος το τελικό υλικό, ώστε να βγει το clip. Βέβαια, είναι πολύ σημαντικό να γίνεται το μοντάζ από το σκηνοθέτη, αφού αυτό τον κάνει περισσότερο ευέλικτο. Γνωρίζει ο ίδιος, τι είδους πλάνα θέλει να τραβήξει, γι’ αυτό και το clip διαμορφώνεται στο μοντάζ, όπως εκείνος το έχει φανταστεί. Έτσι, αποφάσισα να προχωρήσω στο επόμενο βήμα: Να βιντεοσκοπήσω εξ ολοκλήρου.
Θέλω να είμαι ειλικρινής. Σε προσωπικό επίπεδο, η περίοδος της μετάβασης στη σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται από τη διορατικότητα του Γιώργου Αλκαίου. Εξάλλου, ο Γιώργος με ανακάλυψε. Το πρώτο big video clip ήταν το “Άμα δε σε δω” του Γιώργου, με την Αρετή Κετιμέ. Το ευχάριστο, ήταν ότι κατάφερα να βγάλω ένα συμπαθέστατο αποτέλεσμα από αυτόν τον τόσο μικρό, διαθέσιμο χώρο - λόγω προβλημάτων παραγωγής.
Λίγο πριν ο Γιώργος αναλάβει την εκπροσώπηση της Ελλάδας στη Eurovision, μου είχε προτείνει να αναλάβω το video clip, σε περίπτωση που κέρδιζε στα προκριματικά. Τότε είναι, που αναρωτήθηκα “γιατί όχι κάποιος άλλος;” Υπήρχαν πολύ πιο έμπειροι σκηνοθέτες, ειδικά για ένα τραγούδι ευρωπαϊκού διαγωνισμού. Ακόμα μου φαίνεται απίστευτο, το γεγονός ότι ο Γιώργος εμπιστεύτηκε ίσως το μεγαλύτερο clip της καριέρας του στο πρόσωπό μου! Πάντα θα θυμάμαι, ότι εκείνος ήταν ο πρώτος, που ανέδειξε τη δουλειά μου στο ευρύ κοινό.
Η εμπειρία, από τα γυρίσματα του “Opa” στη Μήλο;
Η κούραση ήταν εξαντλητική και τα γυρίσματα πολύ δύσκολα. Φτάσαμε σχεδόν μεσάνυχτα στη Μήλο, ενώ το πρώτο γύρισμα είχε προγραμματιστεί για τις 6 το πρωί! Ο Γιώργος αναγκάστηκε να φύγει νωρίτερα για δικές του υποχρεώσεις, αλλά εμείς επιστρέψαμε το ίδιο βράδυ. Την επομένη έπρεπε να ολοκληρωθεί το δεύτερο σκέλος του γυρίσματος, στην αποθήκη. Σε αυτό το σημείο βεβαίως να σου πω, ότι ο Γιώργος Αλκαίος θα μπορούσε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους, πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες… Διαθέτει απίστευτες ιδέες! Επίσης, γνωρίζει τον τρόπο να δημιουργεί, είναι απόλυτα καταρτισμένος.
Ποια είναι η αντίδραση της εγχώριας σκηνής, στο άκουσμα ενός νέου σκηνοθέτη; Τα πρώτα σχόλια, στο δικό σου new entry;
Εδώ, εμπλέκονται οι δισκογραφικές εταιρίες. Όταν ο καλλιτέχνης προτείνει το σκηνοθέτη για το clip, η δισκογραφική θέλει να μάθει περαιτέρω στοιχεία γι’ αυτόν και τη δουλειά του. Πρόκειται για το γνωστό ρητό: “Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;” (Γέλια)
Το “Opa” απέδειξε σε πολλούς, ότι μπορώ να αναλάβω οργανωμένα projects από την πλευρά μου. Το αμέσως επόμενο σημαντικό βήμα έγινε με τους C-Real του Τάκη Δαμάσχη, στο τραγούδι “Ό,τι αξίζει”. Για την ακρίβεια, ο Carlos E. Perez, (σημ.: παλιό μέρος των C-Real και πλέον των “Mamacita on Fire”) με πρότεινε στη Sony για το “Ό,τι αξίζει”. Όταν έγινε το meeting και έμαθαν για το “Opa” και άλλα projects μου, ενημερώθηκαν για το επαγγελματικό μου profile, χωρίς καν να γνωρίζουν ποιος ήμουν. Εν τέλει ο Carlos επέμενε και βρέθηκα να σκηνοθετώ τα δύο επόμενα clips των C-Real! Όσο για τον Τάκη Δαμάσχη, οφείλω να δηλώσω ότι είναι πολύ ανοιχτός άνθρωπος, αφού που με επέλεξε για τα επόμενα τραγούδια του, ακόμα και όταν ο Carlos αποχώρησε. Με αυτό τον τρόπο, εγκαινιάζω στην πορεία μου το κεφάλαιο της συνεργασίας με μία μεγάλη δισκογραφική εταιρία, όπως η Sony.
Μέχρι σήμερα, περιλαμβάνονται στο ενεργητικό σου συνεργασίες με mainstream καλλιτέχνες. Η πορεία του video clip, επηρεάζεται από την επιτυχία και το airplay του τραγουδιού;
Σίγουρα, παίζει ρόλο το ίδιο το τραγούδι. Εάν αυτό δεν είναι καλό, δεν μπορεί να παρουσιάσει την αναγκαία εμφάνιση και το επιθυμητό αντίκτυπο. Για παράδειγμα, το “Last Summer” ήταν το πρώτο τραγούδι που έκανε εντύπωση στον κόσμο και αυτό δεν είναι τυχαίο. Για την ιστορία, ο Claydee Lupa, αδελφικός φίλος, έκανε το δικό του breakthrough με το “The End”, την ίδια εποχή που εγώ ξεκινούσα τα πρώτα μου βήματα με το “Opa”. Έτσι, ο Claydee με συνέστησε στη Heaven Music, ενώ η συνέχεια είναι γνωστή με το huge success του “Last Summer”…
Θεωρείς αδικημένο, κάποιο από τα clips σου;
Κάποιες δουλειές, μου αρέσουν περισσότερο από άλλες, λόγω του αποτελέσματος. Ένα από τα clips που αγαπώ, είναι το “Δως μου λίγο φως” του Γιώργου Αλκαίου, από τα πιο συναισθηματικά clips που έχω σκηνοθετήσει… Πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη απήχηση. Και φυσικά να σημειώσω, ότι δε βλέπω σε καμία περίπτωση το Γιώργο Αλκαίο, ως λαϊκό τραγουδιστή. Δε γνωρίζω αρκετούς λαϊκούς καλλιτέχνες, που θα δέχονταν να κάνουν ένα clip όπως το “Δως μου λίγο φως”...
Σαφώς σε κάθε σκηνοθέτη υπάρχουν δουλειές που δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής. Αυτό συμβαίνει, είτε επειδή το clip δεν είναι ποιοτικό, είτε λόγω του τραγουδιού, είτε - πιο σπάνια - λόγω της σχέσης του καλλιτέχνη με τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Στην προβολή ενός video clip όμως, τα μουσικά κανάλια δεν εξετάζουν τις διαπροσωπικές σχέσεις, αρκεί η εικόνα να αρμόζει αισθητικά στο μέσο τηλεθεατή. Είναι θέμα επιπέδου και αισθητικής. Αυτές οι φημολογίες, δεν ισχύουν στην περίπτωσή μου. Συγκεκριμένα, δε γνωρίζω κανέναν από το Mad και το MTV! Είμαι στην ευτυχή θέση να πω, ότι έχει γίνει η απαραίτητη προβολή σχεδόν όλων των video clips μου και αυτό λόγω των τραγουδιών. Από εκεί και έπειτα, δε θυμάμαι κανένα clip που να αδικήθηκε, εκ των περιστάσεων.
Συνεργάζεσαι με συγκεκριμένους ανθρώπους, για το τελικό αποτέλεσμα; Θα ήθελα αναφερθούμε στην ομάδα σου, καλωσορίζοντας στην παρέα μας τον Paul D!
Paul D: Καλησπέρα και από μένα!
Sherif F.: Στις αρχές, έκανα όλα τα clips μόνος μου. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, αφού ήμουν ήδη εξαντλημένος τη μέρα των γυρισμάτων! Μετά από καιρό, ξεκίνησε η συνεργασία μου με τον Paul D (σημ.: τραγουδοποιός, παραγωγός, MC) εντελώς τυχαία: Ο ίδιος, έλυσε ταχύτατα, σημαντικά προβλήματα που είχαν προκύψει σε ένα γύρισμα και από τότε, είναι μόνιμος συνεργάτης μου! Ξέρεις, ένα από τα δυσκολότερα θέματα που προκύπτουν, είναι οι χώροι των γυρισμάτων και οι κομπάρσοι που θα στελεχώσουν το clip. Εάν λυθεί αυτό, το γύρισμα πραγματοποιείται ανώδυνα! Και ο Paul D ως υπεύθυνος παραγωγής, κινείται άμεσα σε οποιαδήποτε περίσταση. Έπειτα, προστέθηκε στο team η Τίνα Σαρδελά, η οποία λειτουργεί ως creative director. Το background της Τίνας αφορά στον fashion τομέα. Αυτό λειτουργεί θετικά στην αισθητική του clip και αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα! Συνεπώς, δεν αναζητώ κάθε φορά νέους συνεργάτες. Από επιλογή.
“ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΡΝΗΘΩ ΣΤΟ ΝΟΤΗ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ…”
Σε ποια τραγούδια επιλέγεις να βάλεις την υπογραφή σου, σκηνοθετικά;
Αρκετές φορές αρνήθηκα να οπτικοποιήσω ένα τραγούδι, γιατί θεώρησα ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ. Είμαι ένας άνθρωπος, που ακούει pop, dance, hip-hop και contemporary R&B μουσική. Με τον ίδιο τρόπο επηρεάζομαι οπτικά, από το εξωτερικό. Κατά συνέπεια, μου είναι αρκετά δύσκολο να υιοθετήσω στο στυλ μου ένα λαϊκό τραγούδι. Νιώθω έξω από τα νερά μου, αφού οι επιρροές μου είναι διαφορετικές. Όμως, ο Νότης Σφακιανάκης είναι ο μοναδικός λαϊκός καλλιτέχνης, που μου κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Έτσι, προέκυψε το τραγούδι “Δεν υπάρχεις”…
Η εμπειρία σου, από τη συνεργασία με το Νότη Σφακιανάκη;
Δε θα μπορούσα να αρνηθώ σε έναν τραγουδιστή, όπως ο Νότης! Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, στα γυρίσματα του clip ήμουν πιο αγχωμένος από ποτέ - ακόμα και σε σχέση με το “Opa”(!) - παρά το γεγονός ότι αρκετά video clips μου ήταν ήδη γνωστά στο ελληνικό κοινό. Ίσως είναι το δέος που προκαλεί ένας καλλιτέχνης, τέτοιου βεληνεκούς… Ο Νότης λοιπόν, δέχτηκε να εφαρμόσουμε ένα διαφορετικό concept: Ο ίδιος, να μην τραγουδά καθόλου στη διάρκεια του video! Μόνο, να ερμηνεύει. Επίσης, ήταν παρών στην προκαθορισμένη ώρα των γυρισμάτων, σε αντίθεση με άλλους τραγουδιστές, στοιχεία που δείχνουν τον τυπικό άνθρωπο, τον ολοκληρωμένο επαγγελματία, όπως πρέπει να είναι…
Τα τραγούδια που επέλεξες να σκηνοθετήσεις, τον τελευταίο καιρό; Οι πιο πρόσφατες συνεργασίες σου; Ξεχωρίζεις κάποια, περισσότερο από τις άλλες;
Το τελευταίο διάστημα, σκηνοθέτησα clips για τραγούδια όπως: το “Όλα καλά θα πάνε” των Stavento και το “Μια ζωγραφιά (Ο κόσμος μας)” του Μηδενιστή, με τη συμμετοχή της Demy. Αυτά τα δύο, αποτελούν αγαπημένα μου clips. Είναι όμορφα, ξεχωριστά concepts που παράλληλα κατέληξαν σε άρτιο, ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Μου αρέσει να “βγάζω από τα νερά του”, έναν καλλιτέχνη. Έτσι συνέβη και με τους Stavento: Λόγω του πολιτικοκοινωνικού μηνύματος των στίχων, επέλεξα να διακωμωδήσω την ιστορία, βάζοντας τους Stavento να κυνηγούν σε όλη την Αθήνα έναν πολιτικό, σαν άλλοι Ghostbusters!
Στο “Μια ζωγραφιά (Ο κόσμος μας)”, παρατηρούμε την ύπαρξη video-graphics, που κάνουν το clip να ξεχωρίζει. Πως προέκυψε αυτή η επιλογή σου;
Είναι γεγονός, ότι δεν έχω την καλύτερη δυνατή σχέση με τα γραφικά. Αποτελούν έναν περίεργο κλάδο των video clips και απαιτούν δυνατή προσοχή και αισθητική. Είναι πολύ σημαντικό, τα γραφικά να αποτυπωθούν έως ενός σημείου, χωρίς να ξεπεράσουν το όριο! Είναι λεπτή η γραμμή, που διαχωρίζει το αρεστό από το κιτς… Επιβάλλεται ιδιαίτερη αντιμετώπιση, λόγω και του υψηλού κόστους που θέτουν οι γραφίστες, το οποίο αρκετές φορές είναι απαγορευμένο για τις παραγωγές των video clips.
Κάποιο video clip από το εξωτερικό, που σου κίνησε το ενδιαφέρον αυτή την εποχή;
Το “Iron” του Woodkid (σημ.: Yoann Lemoine, σκηνοθέτης) μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι ένα clip που με στιγμάτισε. Είναι απίστευτο! Παροτρύνω όλους να το δουν! Ο Yoann Lemoine αποτελεί για εμένα έναν σκηνοθέτη - πρότυπο για το έργο και τη νοοτροπία του…
Μεγαλώνοντας, διέκρινες σκηνοθέτες που να σε επηρέασαν στο έργο σου;
Οι επιρροές μου έρχονται από το εξωτερικό. Παλιότερα, μου άρεσε πολύ το στυλ του Hype Williams (σημ.: Harold “Hype” Williams, Αμερικανός σκηνοθέτης), για τον τρόπο που σκηνοθετούσε τα μεγάλα hip-hop hits της Αμερικής. Βέβαια, σήμερα ενθουσιάζομαι περισσότερο με την αισθητική του Σουηδού Jonas Åkerlund. Χαρακτηριστικές δουλειές του είναι το “Smack My Bitch Up” των Prodigy, το “American life” και το “Music” της Madonna, το “Hold it against me” της Britney Spears και το “Hot-n-Fun” των N*E*R*D. Τη δεκαετία του 2000, ήταν τόσο big artist που ακόμα και η Madonna έμπαινε σε waiting list, προκειμένου να τη σκηνοθετήσει! Δεν ξεχνώ φυσικά τον Yoann Lemoine, όπως σου ξαναείπα. Δες το “Iron” και θα καταλάβεις…
Από την αρχή της πορείας σου μέχρι σήμερα, κινείσαι σε μία συγκεκριμένη σκηνοθετική γραμμή, ή επιλέγεις να εναλλάσσεις ύφη και τεχνοτροπίες;
Πριν ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία, αντιλαμβανόμουν το δημιουργό ενός video clip, από τη στιγμή που το παρακολουθούσα. Διέκρινα την πινελιά του. Θέλω να πιστεύω, ότι σε κάθε video clip μου βγαίνει ένα διαφορετικό, ξεχωριστό αποτέλεσμα! Αποφεύγω να υιοθετώ συγκεκριμένο στυλ. Επιδιώκω να μη διακρίνει ο θεατής ποιος σκηνοθέτησε το clip, παρά μόνο όταν διακρίνει το όνομά μου στον τίτλο. Από την άλλη μεριά, είναι επικίνδυνο να πειραματίζεσαι εκτός των ορίων. Καλό είναι να θέλεις την αλλαγή με μέτρο, ώστε να είσαι σίγουρος γι’ αυτό που κάνεις. Ο λόγος; Ο σκηνοθέτης λογοδοτεί στον καλλιτέχνη, και όχι μόνο: Εάν ο πειραματισμός του αλλοιώσει το αποτέλεσμα, τότε βγαίνει εκτός προγράμματος και έχει να υποστεί τη γκρίνια των εταιριών! (Γέλια)
Τελικά, παρεμβαίνουν οι κατάλληλοι, ή συμμετέχουν οι πλέον αναρμόδιοι στην τελική ύλη του clip, από την πλευρά των δισκογραφικών;
Η σχέση μου με τις εταιρίες είναι άψογη, έως σήμερα. Το ευτυχές είναι ότι στους κόλπους των δισκογραφικών, υπάρχουν πολλοί νέοι, εκκολαπτόμενοι καλλιτέχνες, που κατανοούν την αισθητική μου. Με αυτούς, μιλώ στην ίδια γλώσσα.
Ως προς το αισθητικό αποτέλεσμα, ποτέ δεν ήμουν απόλυτος και κάθετος. Συζητώ με τον εκπρόσωπο της εταιρίας και το κυριότερο: Είμαι σε πλήρη συνεννόηση και συμφωνία, πριν από το πρώτο take του καλλιτέχνη, ήδη από το πρώτο διάστημα, όταν δηλαδή προετοιμαζόμαστε. Πολλές φορές, είναι ανάγκη να δείξουμε σενάρια ή ακόμα και δείγματα της διαδικασίας, πάνω στην οποία θα κινηθούμε. Χρειάζεται να προβλεφθεί και η παραμικρή ανάγκη, για να μην είμαστε αντιμέτωποι με ξαφνικά εμπόδια. Να σχεδιάσουμε το χρονοδιάγραμμα, ακόμα και για το παραμικρό location, την παραμικρή διαδικασία και κίνηση... Όταν φτάνει λοιπόν η ημέρα των γυρισμάτων, έχει λυθεί το 90% της δουλειάς. Πλέον, όλα κυλούν, βάσει σχεδίου.
“ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΟΝΕΣ…”
Το σχόλιό σου για τη σύγχρονη μουσική σκηνή;
Δεν ισχύει πλέον το “ό,τι βλέπεις στην τηλεόραση”, που ήταν καθεστώς στην Ελλάδα πριν μία εικοσαετία - όταν το internet ήταν στα σπάργανα. Θυμάμαι, ότι χρειαζόταν μισή ώρα για να κάνεις download σε ένα mp3! (Γέλια) Το σκηνικό, ανετράπη εντελώς τα τελευταία χρόνια, κάτι που συμβαίνει και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχουν πλέον κανόνες… Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να ξεπηδήσει από το πουθενά μία νέα, όμορφη πολλές φορές δουλειά! Και εγώ ο ίδιος, παρακολουθώ στο YouTube πλήθος ερασιτεχνικών αλλά αξιόλογων video-projects, φτιαγμένων από παιδιά! Άσε, που ο σημερινός νέος δε συγκρίνει δύο Έλληνες καλλιτέχνες μεταξύ τους, αλλά τον Έλληνα με τον Αμερικανό ή Ευρωπαίο τραγουδιστή! Ακόμα και στα video clips. Το internet, διεύρυνε τα standards του ακροατή-θεατή, όσο δεν πάει άλλο, ενώ εκμηδένισε την απόσταση και το χρόνο. Συνάμα, αυτό δημιουργεί ευθύνη στους Έλληνες σκηνοθέτες, αφού το έργο μας συγκρίνεται σε άμεσο χρόνο, με μία ξένη παραγωγή! Αναλαμβάνουμε δηλαδή να δημιουργήσουμε projects με τη σκέψη της global internet-ικής προβολής, αλλά με ασύγκριτα χαμηλότερο budget! Στο εξωτερικό π.χ. επενδύουν πενήντα και εκατό χιλιάδες δολάρια για ένα video clip. Δεν υστερούμε σε τίποτα, παρά μόνο στον οικονομικό τομέα. Κατά συνέπεια, αναγκαζόμαστε και ζητάμε χάρες, ή κάνουμε παραχωρήσεις. Συνηθίζω λοιπόν να λέω, ότι οι Έλληνες σκηνοθέτες είμαστε “ήρωες”! (Γέλια)
Παράλληλα, παίζει σημαντικό ρόλο το γεγονός, ότι η αγορά της Ελλάδας είναι μικρή. Είναι αφύσικο να επενδύσουν σε έναν εγχώριο καλλιτέχνη, αφού αντίθετα, τραγουδιστές όπως η Lady Gaga θα πουλήσουν εκατομμύρια αντίτυπα! Παρόλα αυτά, οι εγχώριες δισκογραφικές ενδιαφέρονται για την εικόνα του τραγουδιστή, δίνοντας όσα χρήματα χρειάζεται ώστε να διεξαχθεί ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
 |
| Dimension-X, Claydee Lupa, Stan & Sherif Francis. "Call Me: Best Dance Video Clip", Mad Video Music Awards '11. |
Θεωρείς ότι μπορούν να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα στη μουσική αγορά, Έλληνες παραγωγοί, όπως ο Mark Angelo - που προανέφερες;
Είμαι σίγουρος, πως ναι! Στο τέλος της ημέρας, το τραγούδι μετράει, αυτό αποτελεί την ουσία. Το video clip, απλά βοηθά στην περαιτέρω προβολή του. Όλα έρχονται δεύτερα, ακόμα και οι Δημόσιες Σχέσεις. Σε ένα κακό τραγούδι, το marketing δεν προσφέρει ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ενώ, η ίδια διαδικασία μπορεί να εκτοξεύσει ένα τραγούδι που είναι ποιοτικό από μόνο του.
Οι παραγωγοί που κατονομάσαμε, επιτυγχάνουν επειδή δημιουργούν καλά, αγγλόφωνα τραγούδια! Αυτή είναι η διαφορά…
Τα επόμενα σχέδιά σου; Ποια είναι τα τραγούδια που περιμένουν να οπτικοποιηθούν από το χέρι σου;
Έχω σχεδιάσει πολλά για το άμεσο μέλλον, όμως είναι ακόμα ιδέες και concepts. Θα σου τα πω σίγουρα, την κατάλληλη ώρα! Το περασμένο καλοκαίρι κουράστηκα πολύ, λόγω του μεγάλου όγκου video clips, οπότε πλέον προσπαθώ να δουλεύω σε έναν περιορισμένο αριθμό clips ανά μήνα.
Επικεντρώνεσαι στην ποιότητα, ή στην ποσότητα;
Προτιμώ να αφιερώνω χρόνο και κόπο για ένα clip που θα συναρπάσει, παρά να αναλαμβάνω clips σωρηδόν! Με ενδιαφέρει η αρτιότητα και η ποιότητα. Αυτή είναι η αρχή μου.
Έχω αντιμετωπίσει κατά καιρούς, αστείες απόψεις: “Έλα μωρέ, βάλε τον να τραγουδήσει μπροστά στον τοίχο, τράβα με την κάμερα και στείλε το clip στα κανάλια…” Αυτό, δε νομίζω να πετυχαίνει! Εξάλλου, ξεκίνησα να δέχομαι τις περισσότερες προτάσεις, κάνοντας σταθερές, ποιοτικές δουλειές και όχι προχειρότητες. Η σκηνοθεσία από τη φύση της θέλει προετοιμασία. Δεν μπορείς να πεις στον καλλιτέχνη “ξεκίνα να τραγουδάς και αυτό είναι όλο…” Τώρα πια είναι μία παλαιίστικη νοοτροπία, που δεν επιτρέπω. Προτιμώ να δημιουργήσω δύο clips με σεβαστό budget, παρά δέκα στα γρήγορα. Καταλαβαίνω, ότι μπορεί με τον εύκολο τρόπο να έχεις στην τσέπη σου 50€ παραπάνω, αλλά μακροπρόθεσμα χάνεις την εγκυρότητα και την αξιοπιστία σου ως επαγγελματίας. Ευτυχώς, οι εταιρίες το λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους και ειδικά σήμερα, που ζούμε στην περίοδο του YouTube. Εάν αναλογιστούμε, ότι το “Φιλί” των Vegas - στο οποίο έγραψα και τη μουσική - ξεπέρασε τα 7.000.000 views, τότε τα πράγματα είναι περισσότερο από ξεκάθαρα!
“ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΟΔΗΓΟΥΝ…”
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Vegas, στο “Φιλί”;
Γνωρίζω τους Vegas από παλιά! Θυμάμαι ακόμα τον DJ Airth να μου εκμυστηρεύεται τα σχέδια του συγκροτήματος, που μόλις είχε δημιουργηθεί. Από τότε λοιπόν, τους είχα δώσει τη μουσική για το “Φιλί”. Μου υποσχέθηκαν να το συμπεριλάβουν στον αμέσως επόμενο δίσκο. Μία μέρα, με ειδοποιούν ότι θέλουν να βάλουν το κομμάτι στο δίσκο! “Α, ωραία!” απαντώ. Έπειτα, αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει σε single και μου πρότειναν να το σκηνοθετήσω ο ίδιος… Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα το κομμάτι να αποκτήσει τόση επιτυχία και ειδικά στο YouTube! Πλέον, περιμένουμε να γίνει το ελληνικό τραγούδι με τα περισσότερα views στο διαδίκτυο μέχρι τα Χριστούγεννα, ενώ παράλληλα είναι διαθέσιμο το “Για σένα”, ακόμα μία αξιόλογη συνεργασία μου με τους Vegas…
Με τι διάθεση παρακολουθείς τις εξελίξεις στη χώρα;
Ομολογώ ότι ζούμε σε καιρούς, που δε γνωρίζει κανείς τι θα του συμβεί αύριο! Έχω όμως ελπίδες. Με τη ρομαντική μου διάθεση, θέλω να πιστεύω ότι θα κάνουν τη χώρα να λειτουργήσει σωστά, κάτι που έπρεπε να συμβεί εδώ και καιρό. Το πρόβλημα των πολιτικών είναι ότι βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, καθώς πρέπει να επιφέρουν σε δύο μήνες, αλλαγές είκοσι χρόνων… Προσδοκώ η κατάσταση να βελτιωθεί την επόμενη πενταετία, ώστε όλα να δομηθούν σωστά και να λειτουργήσουν μεθοδικά. Φυσικά φοβάμαι, ότι λόγω των μέτρων θα ξεπηδούν όλο και περισσότερες αρνητικές περιστάσεις, ακόμα και στο χώρο μας: Ίσως γίνουν λιγότερα ή και επιλεκτικά video clips τα επόμενα χρόνια. Ανάλογα με το πού θα αποφασίσουν να στρέψουν το ενδιαφέρον τους οι εταιρίες.
Ένα τελευταίο μήνυμα, στους αναγνώστες του D.D.;
Πάντα ήθελα, η δουλειά μου να μιλάει για τον Sherif Francis, και όχι οι Δημόσιες Σχέσεις μου και τα κόλπα του Marketing. Με κολακεύει δηλαδή, που μου τηλεφωνούν καλλιτέχνες, προτείνοντάς μου συνεργασία, χωρίς να με γνωρίζουν. Μόνο και μόνο, επειδή παρακολούθησαν τις προηγούμενες δουλειές μου!
Θέλω λοιπόν να μοιραστώ με τον κόσμο, κάτι σπουδαίο: “Είναι ανάγκη, να κυνηγάς τα όνειρά σου, όπου και αν σε οδηγούν. Αλλά έχε στο νου σου, ότι κρύβεται πολύ προσπάθεια πίσω από αυτά…” Προσωπικά ως σκηνοθέτης, μελέτησα αμέτρητες ώρες, στοιχεία και κριτήρια που βελτιώνουν την ποιότητα μίας εικόνας και το αντίθετο. Περισσότερο δε στο καλλιτεχνικό κομμάτι, χρειάζεται να καταβάλλεις τεράστια προσπάθεια για να αποκτήσεις ό,τι ονειρεύεσαι. Πολλά παιδιά θέλουν να γίνουν τραγουδιστές, βλέποντας μόνο ό,τι παίζει η tv! Στην πραγματικότητα, κρύβεται τεράστια και σκληρή δουλειά πίσω από το τελικό αποτέλεσμα και αυτή είναι η αλήθεια. Η σκληρή δουλειά, είναι το σύνθημα που ακολουθώ…
